Wij zijn het offer. Ieder van ons. We storten ons als lemmingen naar beneden en we gaan hier op Aarde in het stof pijn lijden. Het begint al met de geboorte en het houdt pas op als we doodgaan.  Zonder offer, zonder inzet van energiegebeurt er nergens nooit iets. Het Universum heeft energie nodig om het Plan uit te voeren en heeft daarom de Mens bedacht. 

Een stoffelijk wezen dat in de dualiteit (anders heb je geen stroom) gaat bijdragen aan de verwezenlijking van het Grote Plan. Je incarneert de bij jou behorende zieledelen naar beneden via het Maria-kanaal en je bent nog Éen, maar dat draagt hier op Aarde niet veel bij aan het Plan. Je moet 2 worden. En daar zit het Offer. We ruilen ons Éen-zijn met het Al in voor ons afgesplitst zijn hier op Aarde. And it hurts. It fucking hurts! Bij mij in ieder geval. Vandaar die Slang tussen de rechtervoet van Maria en de Aarde in. Aan het einde van het incarnatiekanaal wacht de Slang. En die snijdt ons bij het borstbeen open en snijdt ons in tweeën. Wij zijn het Kalkoen en we offeren onszelf. De borst open, stuffed met al onze boodschappen liggen we hier open en bloot op Aarde het Offer te wezen. 

En later in ons leven gaan we na ons individuatieproces -alhoewel jongere generaties dan die van mij het al weer wat soepeler of eerder lijken te kunnen- eens kijken wat we met ons gevulde boodschappenmandje voor nuttigs kunnen doen voor het grote Plan. 

En dan gaan we onze energie gericht inzetten. Wauw, dat vinden ze fijn daarboven. Dan krijg je leuke cadeaus. Voorwaarde is wel dat je de klappen van het Leven gewoon incasseert en alsof je een zombie of een heilige bent gewoon jouw ding blijft doen. Moeder Theresa zal toch wel héél veel ellende gezien hebben in haar leven denk ik zo en ze is niet bij de pakken neer gaan zitten. Doet het pijn? Jammer dan. Gewoon doorpakken, zou mijn huidige directeur zeggen ... 

Galsan Tschinag, een Toeveens sjamaan, schreef voor mij in zijn gedichtenbundel tijdens Poetry International in 1999: "Im Herde, aber nicht deswegen, auch so könnten wir gut an einem Gespann ziehen, denn es ist dassselbe runde heisse Herz das in Dir und in Mir pockt". Oftewel, doe gewoon maar lekker eigenwijs jouw eigen ding. Dan komt die kar vanzelf in beweging. Zoiets van 'doe wel en zie niet om'. En zo is het. Volg je Hart, die weet de weg. Ook al brengt die je op de meest vreemde plaatsen en laat die jou de raarste dingen doen. Vertrouw hem maar. Hij weet nog wel wat jij ooit 'geweten' hebt.